Sultanın Denize Atılan Yüzüğü

  Kanûnî Sultan Süleyman [rahmetullahi aleyh] bir gün boğaz gezisi yaparken, kayığını Beşiktaşlı Yahya Efendi Dergâhı'nın tarafında kıyıya yanaştırıp efendi hazretlerini de yanına davet etmişti. Yahya Efendi  de [kuddise sırrıhû] beraberinde nur yüzlü bir zatla geldi.

   Boğaz'da seyir halind olan kayıkta Kanûnî ile Yahya Efendi [kuddise sırrıhû] birbirleriyle tatlı bir sohbete başladılar. Fakat misafir zat bu sohbete katılmamıştı ve sürekli padişahın  parmağındaki pek kıymetli yüzüğe bakıyordu. Durumu farkeden Kanûnî yüzüğünü .ıkarıp o zata verdi. Ancak o zat yüzüğü aldığı gibi denize fırlattı. Sultan buna içerlediyse de Yahya Efendi'nin [kuddise sırrıhû] hatırına birşey demedi.

   Gezi nihayete erip kıyıya yanaştıklarında, o zat eğilip denizden bir avuç su aldı ve kendisine hayretle bakan Kanûnî'ye uzattı. Zatın elinde az evvel fırlattığı yüzüğünü gören Kanûnî yüzüğünü aldı. Bir şeyler diyecekti ki o nur yüzlü zat hızla yanlarından uzaklaşıp gözden kayboldu. Sultan iyice şaşırmıştı.

   Yahya Efendi [kuddise sırrıhû], mütebessim bir şekilde izah etti:

   - Sultanım! Bu zat görmeyi epeydir arzuladığınız Hızır [aleyhisselâm] idi dedi.

"Namazınızı (sürekli) kılınız ki Allah [celle celâluhû] size merhamet etsin."

Hz. Ebû Bekir [radıyallahu anh]