Herkes Sevdiğiyle Beraber Olur

 

Sahâbe-i kirâmdan Sevbân (r.a) bir gün mahzun bir vaziyette Allah Resûlü'nün huzuruna girdi. Resûl-i Kibriya (s.av), "Neyin var senin?" diye sordu. Sevbân:

   "Ey Allah'ın Resûlü! Ben sizi nefsimden, çocuklarımdan, ailemden ve malımdan daha çok seviyorum. Evimde otururken sizi hatırlıyorum. Duramıyorum, hasretinizden ölecek gibi oluyorum. Derha koşup sizi görmeye geliyorum " dedi ve ağladı. Resûlullah (s.a.v) niçin ağladığını sordu, Sevbân (r.a) şöyle dertlendi:

   "Sizin ve benim vefat edeceğimizi düşündüm. Siz ahirette peygamberler ile yüksek makamlarda bulunursunuz, ben cennete girsem bile aşağı makamlarda bulunurum sizi göremem, bunun için ağlıyorum dedi. Peygamber Efendimiz (s.a.v) sükût buyurdu. Biraz sonra, Cebrâil (aleyhisselâm) şu âyeti indirdi:

   "Kim Allah'a ve Resûlü'ne itaat ederse işten onlar ahirette Allah'ın kendilerine özel ihsanlarda bulunduğu peygamberler, sıddıklar, şehidler ve salihlerle beraber olacaktır. Onlar ne güzel arkadaştır. Bu Allah'tan bir ihsandır. Her şeyi bilici olarak Allah kâfidir. (Nisâ 4/70)

   Bunun üzerine Resûlullah Efendimiz (s.a.v) ona,  "Müjde sana, sevin" buyurdu. (Taberânî, el-Kebîr).

"İlim çok şeyler öğrenip rivayet etmek değildir. İlim ancak, Allah'tan gereği gibi korkmaktır."

İbn Mesud (r.a)